Kiedy w 2010 roku Intel wprowadził marki Core i3, i5 i i7 dla głównych układów komputerowych, wielu było zaskoczonych. Ostateczny cel firmy był zupełnie inny - dzięki temu rozróżnieniu między liniami procesorów starano się zaoferować szybki i łatwy sposób identyfikacji modeli niskiego, średniego i wysokiego poziomu. Pomysł Intela polegał na zwróceniu uwagi użytkowników następującym komunikatem: „Procesory Core i7 są lepsze niż Core i5, co z kolei jest lepsze niż Core i3”. Niestety nie odpowiada to na pytanie, dlaczego niektóre są lepsze od innych i czym się różnią.
Po 2010 r. Intel jeszcze bardziej zdezorientował swoich klientów, wprowadzając szereg nowej generacji procesorów opartych na różnych architekturach: Sandy i Ivy Bridge, Haswell, Broadwell, Skylake. Pomimo zastosowania nowych technologii produkcji nazwy handlowe Core i3, i5 i i7 nie uległy zmianie. Powodem tego jest w dużej mierze fakt, że główne różnice między nimi pozostają takie same: układy i3 są przeznaczone do systemów komputerowych klasy podstawowej, i5 do komputerów głównego nurtu, i i7 do najpotężniejszych komputerów do gier lub maszyn do poważnej pracy ze zdjęciami / wideo.
W tym artykule postaram się wyjaśnić niektóre z głównych różnic między tymi klasami procesorów..
Kluczowa technologia
Zacznijmy od obalenia jednego bardzo popularnego nieporozumienia - nazwy i3, i5 i i7 nie są w żaden sposób powiązane z liczbą rdzeni procesorów. Te liczby zostały wybrane przez Intela mniej więcej arbitralnie, a wszystkie układy masowe tej firmy faktycznie zawierają od dwóch do czterech rdzeni. Tylko niektóre bardzo elitarne modele komputerów stacjonarnych mogą zaoferować więcej. Główne różnice między trzema liniami są różne, a mianowicie obsługa kilku kluczowych zastrzeżonych technologii - indywidualnie lub w połączeniu ze sobą.
Należą do nich:
Hyper wątków
Na początku technologii mikroprocesorowej wszystkie procesory miały jeden rdzeń, który wykonywał tylko jeden zestaw instrukcji (wątek / wątek). Chęć zwiększenia wydajności operacji obliczeniowych doprowadziła do wzrostu liczby rdzeni fizycznych (do dwóch, czterech, a następnie więcej). Dzięki temu procesory mogły pracować równolegle z większą liczbą „wątków” i wykonywać więcej pracy w jednostce czasu..
Kolejnym logicznym krokiem dla Intela była dodatkowa optymalizacja tego procesu. Tak narodziła się technologia Hyper-Threading, która pozwala jednemu rdzeniu fizycznemu przetwarzać więcej niż jeden zestaw instrukcji (wątków) jednocześnie. Innymi słowy, dwurdzeniowy układ z obsługą Hyper-Threading można uznać za procesor z czterema (choć wirtualnymi) rdzeniami.
Turbo Boost
Był czas, gdy procesory pracowały ze stałą częstotliwością zegara. Innymi słowy, ich wewnętrzny zegar, liczący cykle przetwarzania danych, „tykał” z pewną stałą prędkością, którą ustawia producent. Jedynym sposobem na zmianę tej prędkości jest podkręcanie: wymaga specjalnej wiedzy, a ponadto istnieje realne ryzyko nieodwracalnego uszkodzenia procesora.
Dziś wszystko jest zupełnie inne. Prawie wszystkie nowoczesne procesory (zwłaszcza modele przeznaczone dla komputerów mobilnych) pracują ze zmienną częstotliwością zegara (szybkością), która zmienia się w zależności od obciążenia. Dzięki temu osiąga się wysoką wydajność energetyczną i dłuższą żywotność baterii urządzeń mobilnych..
Rozmiar pamięci podręcznej
Wszystkie nowoczesne procesory, niezależnie od marki i modelu, pracują z danymi. Wiele wykonywanych operacji jest rutynowych, tj. te same dane są wykorzystywane wielokrotnie. Aby przyspieszyć procesor, są one przechowywane w specjalnym szybkim buforze. Tak więc, na żądanie procesora, dane te stają się dostępne niemal natychmiast, ponieważ nie trzeba ich odczytywać raz po raz z dysku lub pamięci RAM komputera.
W różnych procesorach rozmiary pamięci podręcznej różnią się w stosunkowo szerokim zakresie. W modelach z niższej półki jest to około 3-4 MB. W układach wysokiego poziomu rozmiar pamięci podręcznej sięga 6-12 MB.
Z reguły im większa pamięć podręczna, tym bardziej wydajny jest odpowiedni procesor. Jednak ta „reguła” nie ma uniwersalnego zastosowania do wszystkich rodzajów aplikacji. Na przykład programy do edycji zdjęć i wideo chętnie skorzystają z dużej pamięci podręcznej procesora. Zasada ich działania polega na ponownym użyciu identycznych instrukcji (zestawów danych), więc duży rozmiar pamięci podręcznej korzystnie wpływa na ich wydajność.
Jednak podczas wykonywania typowych zadań (takich jak przeglądanie Internetu lub praca z aplikacjami biurowymi) rozmiar pamięci podręcznej ma znacznie bardziej skromny, często nawet nieznaczny efekt..
Typy procesorów Intel krótko
Teraz, gdy spojrzeliśmy na główne różnice między trzema klasami procesorów Intel, nadszedł czas, aby spojrzeć na opis każdej z nich:
Intel Core i3
Nadaje się do: Codzienna praca. Zapewnia płynne i szybkie wykonywanie zadań związanych z pracą w aplikacjach biurowych, przeglądaniem Internetu i przesyłaniem strumieniowym wideo w jakości HD.
Krótki opis: Najbardziej przystępna klasa procesorów z rodziny Intel Core. Oferują do dwóch fizycznych rdzeni i technologię Hyper-Threading do wirtualnego wielowątkowości. Nie obsługują Turbo Boost, ale ich zużycie energii jest stosunkowo niewielkie, więc laptopy, które ich używają, zwykle mają długi czas pracy baterii..
Intel Core i5
Nadaje się do: Intensywna praca z kilkoma aplikacjami jednocześnie do przetwarzania cyfrowych zdjęć i filmów w domu. Nadaje się do większości nowoczesnych gier.
Krótki opis: Procesory zaprojektowane dla komputerów stacjonarnych i laptopów średniej klasy. Oferują od dwóch do czterech rdzeni fizycznych, ale nie wszystkie modele obsługują Hyper-Threading. Wyposażony w Turbo Boost, który zwiększa tę częstotliwość przy dużych obciążeniach.
Intel Core i7
Nadaje się do: Modelowanie 3D, zaawansowane aplikacje do przetwarzania wideo (edycja wideo w wysokiej i bardzo wysokiej rozdzielczości 4K) oraz najbardziej zaawansowane gry 3D.
Krótki opis: Najwyższa klasa żetonów oferowanych przez firmę. Występuje w opcjach z dwoma, czterema, sześcioma i ośmioma rdzeniami, obsługuje Hyper-Threading i Turbo Boost.
Miłego dnia!
